Bismillah.
Selepas bersalinkan Muhammad Fateh, ibu tak pernah ada satu entri khas untukmu sayang. Aduh, maafkan ibu ye nak. Takde niat secalit pun nak lupakan anak ibu sorang ni, tapi lately ibu dah bertambah busy berbanding dulu sebab abangmu Aliff memang sepanjang masa tak kasi can ibu rileks sikit, mesti ad amasa untuk buli awak sayang. Buli manja!
Alhamdulillah inilah dia putera kedua hadiah Allah pada ibu, anakanda Muhammad Fateh Bin Khairil Syazwan. Ada kisah di sebalik nama ini. Asalnya ayah syka betul dengan nama Fateh Ulwan, tapi apakan daya, kerana tak mahu panjang sangat, ayah terpaksa tinggalkan nama ulwan tu, sayang.
Fikir balik, macam sedapkan nama Ulwan tu. Eh.
Alhamdulillah, sepanjang ibu dalam pantang, anakanda tak banyak ragam. Siang hari tidur banyak (balancelah, taklah banyak sangat) dan malamnya tiada pula meragam. Hok comey belako lah tu.
Pada saat ibu menulis entri ini, anakanda Fateh sudah pun berumur 7 bulan.
7 bulan.
(senyap)
Lebih setengah tahun.
Ibu pun tak boleh nak ingat sayang, apa yang ibu buat dalam tempoh 7 bulan tu sepanjang anakanda Fateh dalam jagaan ibu. Sejujurnya melihat anakanda membesar depan mata ibu adalah suatu rahmat Allah yang tak dapat ibu laksanakan pada saat abangmu, sayang.
Daripada muka kerek, tak ada perasaan kepada senyum meleret.
Daripada senyum meleret kepada gelak tawa yang menceriakan.
Daripada terbaring diam elok kepada tergolek meniarap.
Daripada meniarap perlahan kepada mengesot laju.
Daripada tiada minat kepada apapun kepada tertarik paling suka kepada botol susu abang.
Daripada minum susu ibu penuh sopan kepada rentap dengan 2 batang gigi yang baru tumbuh.
Daripada tiada emosi kepada mengamuk bila tidak nampak bayang ibu.
Alah, manjek sangat!
Anakanda ibu tak banyak ragam.
Semua puji sebab selalu diam dan tak banyak rengeknya.
Susah nak dengar tangisan anakanda sorang ni. Masya Allah, Allahu akbar.
7 bulan yang bahagia.
Sekarang masa-masa abang suka buli adik. Hoho
Abang kadang baik melayan adik. Kadang emo menunjal kepala adik. Sabar sayang ye, semoga korang berdua ni kamceng habis la, jangan pula nanti bekerjasama menentang ibu pulok. Tak mau, tak mau.
Sekarang adik bukan main lajunya meniarap ke seluruh pelusuk tempat selagi boleh. Semalam kat kelas 500, ibu tengah khusyuk fokus di depan, tanpa sedar beliau dah di depan muka pintu toilet. Hadoi, cek Awang eh!
Jatuh katil sahaja dah 3 kali. Sampai biru dahi.
Alhamdulillah adik suka makan. Syukur, seronok ibu tengok daripada jauh dah nganga mulut untuk disuapkan. Kemahen ko anak! Hahahahah.
Masya Allah. Ibu dalam proses nak pisah katil. Cari katil dia pulak tak jumpa. (benonya belum cari, dasar ko Nadiah)
7 bulan dah kan?
Cepat sangat ke masa berlalu?
Anakanda Muhammad Fateh.
Ada kisah beliau yang ibu tak boleh nak ceritakan kat sini lagi. Tunggu satu masa yang sesuai ibu akan ceritakannya ya sayang.
Apapun, anakanda ibu memang seorang baby yang kuat. Bertahan. Menitik air mata setiap kali memikirkan kekuatan yang dimiliki anak ibu walaupun masih baby. Sentiasa menunjukkan diri beliau tu seorang yang kuat. Umurnya 3 bulan sahaja dah ke Bangkok, teman ibu ayah masuk training. Balik Malaysia dah mula ikut ibu ke appointment dan follow up. Masya Allah, khalifah Allah yang ini. T__T Ibu doakan sentiasa anak-anak ibu seorang pejuang, seorang pahlawan. Akan berjuang habis-habisan demi Agama, demi kejayaan masa depan.
 |
| Senyuman itu, penawar segala duka pengubat segala sakit |
 |
| Kaki. Motip? Comeeeellll sangat. |
 |
| Renungan yang buat ibu cair dan penyejuk hati sangat |
Setiap kali menatap foto-fotomu buat hati ibu bergetar. Ntah kenapa ye? Kadang susah nak ungkap nak susun untuk dijadikan tulisan tentangmu. Istimewa sekali. Semua perasaan itu bercampur-campur, macam bila-bila masa je boleh meletup. Hahahah. Dah macam dilamun cinta pulak ye.
7 bulan sayang.
Belum cukup belum puas ibu berkasih sayang dengan anakanda.
Izinkan ibu menjadi lebih baik ye sayang? Izinkan ibu ye.
Post a Comment